Text of Priscian from Hertz ed., Grammatici Latini, vol. II, p. 303 (not a transcription from the St Gall manuscript).
The gloss you selected is highlighted in yellow.
II 303,1 | et similibus uocatiuis, quae i loco consonantis ante us habent in | ||||||
II 303,2 | nominatiuo, dubitatur, utrum i extrema pro uocali an pro consonante sit | ||||||
120a16 | 303,2 | book 7 | 4141 | utrum: | |||
120a17 | 303,2 | book 7 | 4121 | consonante: | |||
120a17 | 303,2 | book 7 | 4143 | accipienda: | |||
II 303,3 | accipienda, quomodo in aliis casibus, quod magis more antiquo rationabilius | ||||||
120a17 | h | 303,3 | book 7 | 543 4226 | (in) aliis: | ||
II 303,4 | esse uidetur. nam solebant illi non solum in principio, sed etiam in fine | ||||||
120a19 | 303,4 | book 7 | 4141 | nam: | |||
120a19 | i | 303,4 | book 7 | 3232 | illi: | ||
II 303,5 | syllabae ponere i loco consonantis, idque in uetustissimis inuenies | ||||||
120a20 | 303,5 | book 7 | 4122 | ponere: | |||
II 303,6 | scripturis, quotiens inter duas uocales ponitur, ut eiius, Pompeiius, Vulteiius, | ||||||
II 303,7 | Gaiius, quod etiam omnes, qui de litera curiosius scripserunt, affirmant. | ||||||
II 303,8 | nec non etiam metra ostendunt quod dicimus et regulae ipsius ratio in | ||||||
II 303,9 | supra dicto uocatiuo. omnis enim uocatiuus in i desinens una syllaba minor | ||||||
II 303,10 | debet esse suo nominatiuo, ut Sallustius o Sallusti, Virgilius o Virgili, | ||||||
II 303,11 | Terentius o Terenti. ergo si Pompeius et Vulteius trisyllaba sunt in | ||||||
120a28 | 303,11 | book 7 | 4141 | ergo: | |||
II 303,12 | nominatiuo, necessario in uocatiuo disyllaba esse debent, quod non potest | ||||||
II 303,13 | fieri, nisi i loco consonantis accipiatur. unde illud quoque possumus scire, | ||||||
II 303,14 | quod bene cui pro monosyllabo accipiunt metrici et huic. omnis enim | ||||||
120a32 | 303,14 | book 7 | 4123 4142 | bene: | |||
II 303,15 | genetiuus in ius desinens una uult syllaba superare suum datiuum: ille | ||||||
II 303,16 | illius illi, ipse ipsius ipsi, unus unius uni, alter alterius alteri. aliius | ||||||
II 303,17 | quoque per duas i debuit esse genetiuus datiui, qui est alii, sed uel | ||||||
120a37 | k | 303,17 | book 7 | 4228 543 | (per duas) i: | ||
120a37 | 303,17 | book 7 | 4142 | debuit: | |||
120a38 | l | 303,17 | 120a3 | book 7 | 543 | [(genitivus) dati]vi: [‘i.e. the genitive belonging to the dative alii’] [analysis] | |
120a38 | 303,17 | book 7 | 4141 | sed: | |||
II 303,18 | hiatus causa uel quia inter duas uocales i uocalis esse non poterat, datiuus autem | ||||||
II 303,19 | loco consonantis eam accipi prohibebat, quam ipse duplicat uocalem (et | ||||||
II 303,20 | credo differentiae causa, ne ali uerbum infinitum esse putaretur), ideo | ||||||
120a41 | m | 303,20 | book 7 | 543 4228 | credo: [‘that it is this that causes doubling of i in the dative’] [analysis] | ||
120a41 | n | 303,20 | book 7 | 331 58 | +infinitum: | ||
II 303,21 | plerique recusauerunt eum frequenti usu proferre. uetustissimi tamen | ||||||
II 303,22 | similem genetiuum nominatiuo posuisse inueniuntur, sed accentu differt, | ||||||
120b2 | a | 303,22 | book 7 | 52 | sed .. etc.: | ||
II 303,23 | quippe circumflectitur in genetiuo paenultima. Caesar in Anticatone | ||||||
120b3 | b | 303,23 | book 7 | 541 | circumflectitur: [‘i.e. and the acute in the nominative’] [analysis] | ||
II 303,24 | priore: «uno enim excepto, quem alîus modi atque omnis | ||||||
II 303,25 | natura finxit, suos quisque habet caros». Caelius in V: «nullius | ||||||
II 303,26 | alîus rei nisi amicitiae eorum causa». ei quoque cum | ||||||
120b7 | 303,26 | book 7 | 4141 | quoque: | |||
II 303,27 | rationabiliter monosyllabum esse deberet, cum genetiuus eius sit disyllabus, per | ||||||
120b7 | c | 303,27 | 120b2 | book 7 | 543 | deberet: [‘i.e. that it should be less by one syllable than the genitive’] [analysis] |