Text of Priscian from Hertz ed., Grammatici Latini, vol. III, p. 19 (not a transcription from the St Gall manuscript).
The gloss you selected is highlighted in yellow.
| III 19,1 | «πάρ τε κασιγνήτῳ Θρασυμήδεϊ καὶ πατέρι ᾧ», | ||||||
| III 19,2 | pro αὐτοῦ. idem: | ||||||
| III 19,3 | «οὕνεκ᾽ ἄρ᾽ οὐχ ᾧ πατρὶ χαριζόμενος θεράπευον» | ||||||
| III 19,4 | ἀντὶ τοῦ τῷ πατέρι αὐτοῦ. idem: | ||||||
| III 19,5 | «τὸν καὶ ἀνηρείψαντο θεοὶ Διὶ οἰνοχοεύειν/ | ||||||
| III 19,6 | κάλλεος εἵνεκα οἷο», | ||||||
| III 19,7 | ἀντὶ τοῦ τοῦ κάλλους αὐτοῦ. itaque apud nos quoque modo pro οὗ modo | ||||||
| III 19,8 | pro ἑοῦ potest sui accipi. similiter sibi pro οἷ et ἑοῖ, se pro ἕ et ἑέ. | ||||||
| III 19,9 | et sciendum, quod, quotiens hoc pronomen reciprocum est, eiusdem | ||||||
| 210a37 | o | 19,9 | book 13 | 3233 | (hoc) pronomen: | ||
| III 19,10 | personae uerbum habet conuenienti casui adiunctum, ut sui meminit, sibi | ||||||
| III 19,11 | placet. et manifestum est, quod adiunctio uerbi uim habet nominatiui | ||||||
| 210a40 | p | 19,11 | book 13 | 211 | coniunctio: [‘i.e. the conjunction’] [analysis] | ||
| 210a40 | 19,11 | book 13 | 4142 | habet: | |||
| 210a40 | q | 19,11 | 210a10 | book 13 | 543 | vim: [‘i.e. the nominative is understood in the verb’] [analysis] | |
| III 19,12 | casus cum actione aliqua. si igitur pronominis quoque huiuscemodi | ||||||
| 210a41 | 19,12 | book 13 | 4141 | igitur: | |||
| III 19,13 | significationem habentis, hoc est in se recurrentis, ponas nominatiuum et cum | ||||||
| 210b1 | 19,13 | book 13 | 4122 | nominativum: | |||
| III 19,14 | eo uerbum eiusdem personae, erunt duo nominatiui. duo autem | ||||||
| III 19,15 | nominatiui per se, ubi et actio et passio ostenditur, coniungi non possunt, sed | ||||||
| 210b3 | 19,15 | book 13 | 4143 | coniungi: | |||
| III 19,16 | obliquus et nominatiuus, nec solum in reciprocis, sed etiam in illis, quae | ||||||
| 210b4 | a | 19,16 | book 13 | 4228 | nec: | ||
| 210b4 | b | 19,16 | book 13 | 4228 | sed: | ||
| III 19,17 | in transitione habent alteram personam. non igitur sui nominatiuus potest | ||||||
| 210b5 | c | 19,17 | 210b1 | book 13 | 421 | sui: [‘i.e. of sui’] [analysis] | |
| III 19,18 | constare. | ||||||
| III 19,19 | quis ideo quibusdam pronomen esse putatur, quod declinatur ad | ||||||
| 210b7 | 19,19 | book 13 | 4143 | putatur: | |||
| III 19,20 | similitudinem quorundam pronominum (quis cuius cui, sicut ille illius | ||||||
| III 19,21 | illi); et quod pro omni nomine ignoto nobis tam proprio quam | ||||||
| III 19,22 | appellatiuo poni potest, ut quis fecit? quis dixit? unde respondentes ad | ||||||
| 210b10 | 19,22 | book 13 | 414[?] | potest: | |||
| III 19,23 | huiuscemodi interrogationem uel proprio utimur uel appellatiuo: quis fecit? | ||||||
| III 19,24 | Virgilius uel poeta; et quod substantiam significat sine aliqua certa | ||||||
| III 19,25 | qualitate, quod est suum pronominis. | ||||||
| III 19,26 | ad quae dicendum, quod non similitudo declinationis omnimodo | ||||||