Text of Priscian from Hertz ed., Grammatici Latini, vol. III, p. 140 (not a transcription from the St Gall manuscript).
| III 140,1 | personarumque omnium discretiua sunt, ut quod deest nomini, id est | ||||||
| III 140,2 | personarum discretionem, ea loco illorum prolata compleant, et nominis | ||||||
| III 140,3 | quidem habent casus, uerbi uero personas. itaque undique declinantur duas | ||||||
| III 140,4 | generales declinationes assumentia, unam nominis, alteram uerbi, nec per | ||||||
| III 140,5 | confusionem, sed per aptissimam partitionem: terminationi enim iniecerunt | ||||||
| III 140,6 | casualem declinationem, principio uero personarum diuisionem. est enim | ||||||
| III 140,7 | planum, quod, si in eadem parte duae fierent declinationes, contingebat | ||||||
| III 140,8 | casus mutationem impedimento fieri personarum discretioni, et contra | ||||||
| III 140,9 | personarum transitione corrumpi casuum proprietatem, quare casum | ||||||
| III 140,10 | quidem discernens efficit mei, mihi, me, personam uero mei, tui, sui, | ||||||
| III 140,11 | personam uero et casum mei, tibi. et in omnibus definitum est supra | ||||||
| III 140,12 | dictis, id est personis et casibus, in quibus etiam numeri manifestantur | ||||||
| III 140,13 | propter distributionem, quae in utramque partem eorum discessit, id est | ||||||
| III 140,14 | principium et finem. utraque tamen declinatio tam casuum quam | ||||||
| III 140,15 | personarum ad proprias partes absistens, id est ad nomen et ad uerbum, | ||||||
| III 140,16 | fine utebatur, ut bonus, bona, bonum, boni, bonae, boni, scribo, | ||||||
| III 140,17 | scribis, scribit. non arbitror necessarium esse, si quis quaerat: quare | ||||||
| III 140,18 | autem in pronomine non concedebat personis magis terminatio, | ||||||
| III 140,19 | quaemadmodum in uerbis, quam principium? quia oportebat semel uni concedere | ||||||
| III 140,20 | parti finem et, si est dicendum, rationabiliter casuali, quippe cum prius | ||||||
| III 140,21 | est nomen uerbo, quemadmodum ostendimus, et manifestum, quod eius | ||||||
| III 140,22 | proprietas, id est casus, iure obtineat finem. praeterea pronomen est, quod | ||||||
| III 140,23 | pro nomine accipitur et imitatur nomen. et certum quod accidentium est | ||||||
| III 140,24 | eius significationi, id est substantiae, quae innascitur, persona. et si | ||||||
| III 140,25 | terminatio obtinet maxime partes orationis, finis autem pronominis casus est, | ||||||
| III 140,26 | obtinebit per finem, ut pronomen uocetur, quippe quo imitatur nominis | ||||||
| 247b34 | 140,26 | book 17 | 58 | ||||
| 248b m.s. | a | book 17 | 59 | [‘The ink is thin’] [analysis] | |||