Grammatici Latini III, p. 104: Priscian, book 16 (De coniunctione)
Point to any link below for more information. Note that the text of Priscian below is that of Hertz’s edition, and that of the St Gall manuscript may differ. The gloss you selected is highlighted in yellow. (See introduction for further notes.)
| III 104,1 | «enim uero, Daue, nihil loci est segnitiae neque | ||||||
| 236a39 | g | 104,1 | book 16 | 212 | +socordiae: | ||
| III 104,2 | socordiae», | ||||||
| III 104,3 | et maxime praepositiua hanc habet significationem, ut idem in adelphis: | ||||||
| III 104,4 | «enim non sinam». | ||||||
| III 104,5 | similiter nam est quando γάρ, est quando δή Graecam | ||||||
| III 104,6 | coniunctionem completiuam uel affirmatiuam significat, ut Virgilius in IIII | ||||||
| 236a42 | h | 104,6 | book 16 | 52 | virgilius: | ||
| III 104,7 | georgicon: | ||||||
| III 104,8 | «nam quis te, iuuenum confidentissime, nostras», | ||||||
| III 104,9 | τίς δή, hic repletiuae uim habet. idem in V: | ||||||
| 236b1 | 104,9 | book 16 | 111[?] | híc | |||
| 236b1 | a | 104,9 | book 16 | 222 | +repletivae: | ||
| III 104,10 | «heu, quianam tanti cinxerunt aethera nimbi?». | ||||||
| 236b2 | b | 104,10 | book 16 | 52 | heu .. etc.: | ||
| 236b2 | c | 104,10 | book 16 | 543 | +quianam: | ||
| III 104,11 | idem in I Aeneidos: | ||||||
| III 104,12 | «Aeole, namque tibi diuum pater atque hominum rex»; | ||||||
| 236b3 | d | 104,12 | book 16 | 52 | aeole .. etc.: | ||
| III 104,13 | hic causalis est coniunctio. | ||||||
| 236b3 | 104,13 | book 16 | 111[?] | híc | |||
| III 104,14 | ordo accidere dicitur coniunctionibus, qui communis est paene | ||||||
| III 104,15 | omnibus dictionibus. quaedam enim naturaliter praeponuntur, ut praepositiones | ||||||
| III 104,16 | casualibus et aduerbia pleraque uerbis; et interrogatiuis uel infinitis relatiua | ||||||
| III 104,17 | subiunguntur uel redditiua nomina uel aduerbia; et adiectiua nomina | ||||||
| III 104,18 | praeponuntur appellatiuis, ut sapiens homo et citus equus. est tamen quando | ||||||
| 236b9 | e | 104,18 | book 16 | 212 | +citus: | ||
| III 104,19 | auctoritas praepostere his utitur. similiter igitur coniunctiones pleraeque | ||||||
| III 104,20 | tam praeponi quam supponi possunt. sunt tamen quaedam, quae semper | ||||||
| III 104,21 | praeponuntur, ut at, ast, aut, ac, uel, nec, neque, si, quin, quatenus, | ||||||
| III 104,22 | sin, seu, siue, ni; aliae, quae semper supponuntur, ut que, ne, ue, | ||||||
| III 104,23 | quae etiam encliticae sunt, quidem, quoque, autem, quod tamen antiqui | ||||||
| III 104,24 | solebant etiam praeponere. aliae paene omnes indifferenter et praeponi et | ||||||
| III 104,25 | supponi possunt, ut et, atque, quae poëtice postponuntur, alias non | ||||||
| III 104,26 | (ut Virgilius in VIIII: | ||||||
| III 104,27 | «suspiciens altam lunam et, sic uoce precatur». | ||||||
| III 104,28 | Horatius in I sermonum: | ||||||