Text of Priscian from Hertz ed., Grammatici Latini, vol. III, p. 104 (not a transcription from the St Gall manuscript).
| III 104,1 | «enim uero, Daue, nihil loci est segnitiae neque | ||||||
| 236a39 | g | 104,1 | book 16 | 212 | +socordiae: | ||
| III 104,2 | socordiae», | ||||||
| III 104,3 | et maxime praepositiua hanc habet significationem, ut idem in adelphis: | ||||||
| III 104,4 | «enim non sinam». | ||||||
| III 104,5 | similiter nam est quando γάρ, est quando δή Graecam | ||||||
| III 104,6 | coniunctionem completiuam uel affirmatiuam significat, ut Virgilius in IIII | ||||||
| 236a42 | h | 104,6 | book 16 | 52 | virgilius: | ||
| III 104,7 | georgicon: | ||||||
| III 104,8 | «nam quis te, iuuenum confidentissime, nostras», | ||||||
| III 104,9 | τίς δή, hic repletiuae uim habet. idem in V: | ||||||
| 236b1 | 104,9 | book 16 | 111[?] | híc | |||
| 236b1 | a | 104,9 | book 16 | 222 | +repletivae: | ||
| III 104,10 | «heu, quianam tanti cinxerunt aethera nimbi?». | ||||||
| 236b2 | b | 104,10 | book 16 | 52 | heu .. etc.: | ||
| 236b2 | c | 104,10 | book 16 | 543 | +quianam: | ||
| III 104,11 | idem in I Aeneidos: | ||||||
| III 104,12 | «Aeole, namque tibi diuum pater atque hominum rex»; | ||||||
| 236b3 | d | 104,12 | book 16 | 52 | aeole .. etc.: | ||
| III 104,13 | hic causalis est coniunctio. | ||||||
| 236b3 | 104,13 | book 16 | 111[?] | híc | |||
| III 104,14 | ordo accidere dicitur coniunctionibus, qui communis est paene | ||||||
| III 104,15 | omnibus dictionibus. quaedam enim naturaliter praeponuntur, ut praepositiones | ||||||
| III 104,16 | casualibus et aduerbia pleraque uerbis; et interrogatiuis uel infinitis relatiua | ||||||
| III 104,17 | subiunguntur uel redditiua nomina uel aduerbia; et adiectiua nomina | ||||||
| III 104,18 | praeponuntur appellatiuis, ut sapiens homo et citus equus. est tamen quando | ||||||
| 236b9 | e | 104,18 | book 16 | 212 | +citus: | ||
| III 104,19 | auctoritas praepostere his utitur. similiter igitur coniunctiones pleraeque | ||||||
| III 104,20 | tam praeponi quam supponi possunt. sunt tamen quaedam, quae semper | ||||||
| III 104,21 | praeponuntur, ut at, ast, aut, ac, uel, nec, neque, si, quin, quatenus, | ||||||
| III 104,22 | sin, seu, siue, ni; aliae, quae semper supponuntur, ut que, ne, ue, | ||||||
| III 104,23 | quae etiam encliticae sunt, quidem, quoque, autem, quod tamen antiqui | ||||||
| III 104,24 | solebant etiam praeponere. aliae paene omnes indifferenter et praeponi et | ||||||
| III 104,25 | supponi possunt, ut et, atque, quae poëtice postponuntur, alias non | ||||||
| III 104,26 | (ut Virgilius in VIIII: | ||||||
| III 104,27 | «suspiciens altam lunam et, sic uoce precatur». | ||||||
| III 104,28 | Horatius in I sermonum: | ||||||