Grammatici Latini III, p. 19: Priscian, book 13 (De casibus [pronominum])
Point to any link below for more information. Note that the text of Priscian below is that of Hertz’s edition, and that of the St Gall manuscript may differ. (See introduction for further notes.)
III 19,1 | «πάρ τε κασιγνήτῳ Θρασυμήδεϊ καὶ πατέρι ᾧ», | ||||||
III 19,2 | pro αὐτοῦ. idem: | ||||||
III 19,3 | «οὕνεκ᾽ ἄρ᾽ οὐχ ᾧ πατρὶ χαριζόμενος θεράπευον» | ||||||
III 19,4 | ἀντὶ τοῦ τῷ πατέρι αὐτοῦ. idem: | ||||||
III 19,5 | «τὸν καὶ ἀνηρείψαντο θεοὶ Διὶ οἰνοχοεύειν/ | ||||||
III 19,6 | κάλλεος εἵνεκα οἷο», | ||||||
III 19,7 | ἀντὶ τοῦ τοῦ κάλλους αὐτοῦ. itaque apud nos quoque modo pro οὗ modo | ||||||
III 19,8 | pro ἑοῦ potest sui accipi. similiter sibi pro οἷ et ἑοῖ, se pro ἕ et ἑέ. | ||||||
III 19,9 | et sciendum, quod, quotiens hoc pronomen reciprocum est, eiusdem | ||||||
210a37 | o | 19,9 | book 13 | 3233 | (hoc) pronomen: | ||
III 19,10 | personae uerbum habet conuenienti casui adiunctum, ut sui meminit, sibi | ||||||
III 19,11 | placet. et manifestum est, quod adiunctio uerbi uim habet nominatiui | ||||||
210a40 | p | 19,11 | 210a9 | book 13 | 211 | coniunctio: [‘i.e. the conjunction’] [analysis] | |
210a40 | 19,11 | book 13 | 4142 | habet: | |||
210a40 | q | 19,11 | 210a10 | book 13 | 543 | vim: [‘i.e. the nominative is understood in the verb’] [analysis] | |
III 19,12 | casus cum actione aliqua. si igitur pronominis quoque huiuscemodi | ||||||
210a41 | 19,12 | book 13 | 4141 | igitur: | |||
III 19,13 | significationem habentis, hoc est in se recurrentis, ponas nominatiuum et cum | ||||||
210b1 | 19,13 | book 13 | 4122 | nominativum: | |||
III 19,14 | eo uerbum eiusdem personae, erunt duo nominatiui. duo autem | ||||||
III 19,15 | nominatiui per se, ubi et actio et passio ostenditur, coniungi non possunt, sed | ||||||
210b3 | 19,15 | book 13 | 4143 | coniungi: | |||
III 19,16 | obliquus et nominatiuus, nec solum in reciprocis, sed etiam in illis, quae | ||||||
210b4 | a | 19,16 | book 13 | 4228 | nec: | ||
210b4 | b | 19,16 | book 13 | 4228 | sed: | ||
III 19,17 | in transitione habent alteram personam. non igitur sui nominatiuus potest | ||||||
210b5 | c | 19,17 | 210b1 | book 13 | 421 | sui: [‘i.e. of sui’] [analysis] | |
III 19,18 | constare. | ||||||
III 19,19 | quis ideo quibusdam pronomen esse putatur, quod declinatur ad | ||||||
210b7 | 19,19 | book 13 | 4143 | putatur: | |||
III 19,20 | similitudinem quorundam pronominum (quis cuius cui, sicut ille illius | ||||||
III 19,21 | illi); et quod pro omni nomine ignoto nobis tam proprio quam | ||||||
III 19,22 | appellatiuo poni potest, ut quis fecit? quis dixit? unde respondentes ad | ||||||
210b10 | 19,22 | book 13 | 414[?] | potest: | |||
III 19,23 | huiuscemodi interrogationem uel proprio utimur uel appellatiuo: quis fecit? | ||||||
III 19,24 | Virgilius uel poeta; et quod substantiam significat sine aliqua certa | ||||||
III 19,25 | qualitate, quod est suum pronominis. | ||||||
III 19,26 | ad quae dicendum, quod non similitudo declinationis omnimodo | ||||||