Grammatici Latini III, p. 119: Priscian, book 17 (De constructione)
Point to any link below for more information. Note that the text of Priscian below is that of Hertz’s edition, and that of the St Gall manuscript may differ. The gloss you selected is highlighted in yellow. (See introduction for further notes.)
III 119,1 | feci. in quo nominatiuus maxime ualet, cum additur uerbo, ut ego | ||||||
241a29 | d | 119,1 | book 17 | 3223 | (in) quo: | ||
III 119,2 | facio hoc, tu facis illud. cum enim per se facio primam personam | ||||||
III 119,3 | ostendat et habeat in se uim nominatiui absolutam, additio pronominis | ||||||
241a32 | e | 119,3 | book 17 | 4227 | pronominis: | ||
III 119,4 | discretionem aliquam desiderat alterius personae, ut ego lego, tu | ||||||
III 119,5 | scribis. Terentius in Andria: | ||||||
241a33 | f | 119,5 | book 17 | 543 | andria: | ||
III 119,6 | «uos istaec intro auferte, abite. Sosia, / | ||||||
III 119,7 | adesdum». | ||||||
III 119,8 | idem in adelphis: | ||||||
III 119,9 | «ego † ibo intro, ut quae opus sunt parentur; tu fac, | ||||||
III 119,10 | ut dixi». | ||||||
III 119,11 | tamen etiam adiunctionem alterius recipit, ut ostendimus, personae, ut | ||||||
241a35 | g | 119,11 | book 17 | 4221 | recipit: | ||
III 119,12 | ego et tu facimus. participium etiam oportune post uerbum ponitur, ex | ||||||
III 119,13 | quo et nascitur, sicut de uerbo tractantes ostendimus, quod necessario | ||||||
III 119,14 | translationes uerborum fiebant in casuales figuras cum generibus, quae eis | ||||||
III 119,15 | accidunt, cum uerba non possent consequentiam sui praesentare, ut etiam | ||||||
III 119,16 | per obliquos casus adiungi possent et sine coniunctione consociari, ut | ||||||
III 119,17 | me legente proficio pro lego et proficio. manifestum autem, quod | ||||||
III 119,18 | ipsius quoque positio nominationis, qua participium nominatum est, non | ||||||
III 119,19 | bene seruaretur, nisi post nomen et uerbum poneretur participium, cum | ||||||
III 119,20 | ex eis utrisque per confirmationem pendens ea pars accipiebatur, quomodo | ||||||
241b5 | a | 119,20 | book 17 | 541 | quomodo: | ||
III 119,21 | post masculinum et femininum eorum abnegatiuum neutrum. nisi enim | ||||||
III 119,22 | praepositarum partium patiamur priorem positionem, reliquum est, ut | ||||||
241b7 | b | 119,22 | book 17 | 212 | +reliquum (est): | ||
III 119,23 | nec participium uocare possimus neque tamen neutrum, quoniam | ||||||
241b8 | c | 119,23 | book 17 | 541 | tamen: | ||
III 119,24 | duorum praepositorum generum fit abnegatiuum. participium quoque necesse | ||||||
III 119,25 | est ex quibusdam praepositis partem capiens constare, sed neque aliam | ||||||
241b10 | d | 119,25 | book 17 | 4226 | constare: | ||
III 119,26 | recte interponimus partem, id est pronomen uel aduerbium uel | ||||||
III 119,27 | coniunctionem uel aliam aliquam, cum nullam ex earum proprietate partem capiat | ||||||
III 119,28 | participium. post participium Graeci articulum ponunt, quem nos, sicut | ||||||